Rozdział 18. Nie odchodź...

Zayn szedł w kierunku dziewczyny, aby udowodnić... no właśnie co chciał udowadniać ? Nie wiedział. Po prostu się zdenerwował i chyba zrobił to tylko po to, aby Liam już mu więcej nie jęczał. Może nawet żeby sobie pokazać, że nic nie czuję do brunetki, albo w ten sposób próbuje sobie to wmówić. Nikt tego nie wiedział, ale było już za późno.

- Twoja propozycja jest jeszcze ważna ?- nie czekając na odpowiedź, pociągnął ją na sam środek sali tak, żeby Liam go widział.

-A może stąd wyjdziemy hmm.?- wyszeptała mu do ucha po czym przygryzła swoją dolną wargę. Splotła jego palce ze swoimi i seksownie kręcąc biodrami wyszli z klubu.

-Wiedziałam, że wrócisz..- popchnęła go na łóżko w hotelu, w którym właśnie się znajdowali.

-Mmm..widzę pewna siebie..- chwycił ją za biodra i przyciągnął do siebie - lubię takie...

W tym samym czasie Niall po raz setny puszczał Effy kasetę z nagraniem rodziców. Patrzył na nią i widział w jej oczach ból, a zarazem wielkie szczęście, że mogła poznać chodź trochę osoby tak ważnej w jej życiu. Nie spodziewał się jednak, że aż tak zafascynuje ją dziesięciominutowy filmik, był pozytywnie zaskoczony.

-Przestań się na mnie tak patrzeć cwelu... To irytujące.

-Przepraszam, ale tak długo czekałem na ten moment, żeby cię poznać, że muszę nadrabiać stracony czas tak ? Ale cwelu ? Cwelu ?- rzucił się na nią z poduszką i zaczął łaskotać. Pamiętał, że łaskotki to najsłabszy punkt dziewczyny i tylko w ten sposób można było ją pokonać. W dzieciństwie właśnie tak się bronił i tym ją torturował, bo gryzła niemiłosiernie , gdy zaczęły wychodzić jej pierwsze zęby.

-Prze..przestań !- przywaliła mu poduszką, a ten usiadł z powrotem na łóżku.

-Siłę to ty masz..- złapał się za głowę , a po chwili wybuchnęli śmiechem.

Byli do siebie strasznie podobni, mieli taki sam śmiech. Chodź wszyscy dookoła myśleli, że Effy to twarda bez uczuć dziewczyna. To tak nie było. On widział w niej to co ma w środku, nie zważał na to pod jaką maską się ukrywa, bo to było dla niego najmniej ważne. Wiedział też, że gdyby była z nim od samego początku nie musiałaby jej w ogóle zakładać.

-Mam coś jeszcze dla ciebie.- wyją z kieszeni malutkie czerwone pudełeczko, które było trochę zniszczone. Wyglądało jakby leżało gdzieś już od dobrych paru lat.- Gdy zabierali mnie z domu dziecka, moja opiekunka dała mi właśnie to pudełko z krótkim liścikiem.

" Niall, proszę cię przekaż to Effy jeśli nas zabraknie.

Mama "

-Jakby wiedziała, że może jej zabraknąć, albo asekurowała się w razie, gdyby nie mogło jej być...Nie wiem, ale trzymałem to cały czas w swojej szafce, a teraz dotrzymuję słowa...- otworzył powoli pudełeczko, a oczom Eff ukazała się przepiękna złota bransoletka z serduszkiem i małym brylancikiem.- Załóż .- uśmiechną się przyjaźnie i pomógł zapiąć jej ją na ręku.

-Jest piękna. Dziękuję... Dziękuję za wszystko. Za to, że się mną interesowałeś i tutaj sprowadziłeś...

-Eff nie ma za co..

-Jest. - przerwała mu. Zrobił dla niej tak dużo, a teraz mów " nie ma za co" ? Dalej nie mogła pojąć, że starał się mimo tego wszystkiego. Przecież go odpychała, nie chciała mu wybaczyć, a on dalej się starał. " Ja bym już dawno odpuściła."- pomyślała. Zawsze uważała, że walka o przyjaźni i miłość, jest bezsensu, przecież gdyby to było prawdziwe, nigdy by nie zniknęło. Może dlatego tak było jej ciężko w życiu ? Nigdy nie walczyła o to co kocha, po prostu się poddawała i wmawiała sobie, że już nie potrzebuję tej osoby. Horan podsunął się do niej i pocałował w czoło.

-Czego się nie robi dla siostry. Nigdy cię już nie zostawię. Pamiętaj...rodzeństwo Horson* będzie podbijać świat.- Ef wtuliła się w niego jeszcze mocniej, na co blondyn delikatnie się uśmiechnął. Nie cofnął by czasu za nic w świecie. Tak było dobrze. 

-Zostawię ci te wszystkie albumy i płytę, żebyś mogła sobie jeszcze poprzeglądać. Są teraz twoje. Ja oglądałem je już chyba z milion razy.

-Serio ?!

-Pewnie...ale teraz do spania. Jutro mamy wykłady, a jest już dawno po drugiej.

-Tak jest Bro !- zaśmiała się na słowa brata i zabrała za przygotowanie do spania.

-Kolorowych Wilson.- wyszedł z pokoju, a Effy pierwsze co robiła to włączyła z powrotem płytę z nagraniem. wcale nie nudziło jej się oglądanie w kółko jednej sceny...ich mogła oglądać non stop.

Zaczęło już świtać. Do pokoju wszedł zmęczony Zayn, który chodził całą noc po mieście, po tym jak wyszedł od nowo poznanej dziewczyny. Mało co nie potknął się o porozwalane na podłodze albumy i zdjęcia. Kucnął i podniósł jedno z fotografii, na której od razu rozpoznał małą Eff, która stała z wielkim lizakiem z napisem " I love you." Mimowolnie uśmiech pojawił się na jego twarzy. Postanowił, że zachowa zdjęcie, bo wtedy będzie miał ją zawsze blisko siebie i schował je do kieszeni. Podniósł się i dopiero teraz usłyszał dochodzące dźwięki z telewizora.

-Nie ! Ian będę mokra !- dochodziło z głośników. Mulat podszedł do telewizora i kucnął centralnie przed nim, przyglądał się chwilę temu co dzieje się na ekranie. Młoda, radosna, zakochana para właśnie chlapała się w wodzie. Nawet na filmie było widać jak wielką miłością są połączeni. Malik cholernie im zazdrościł. Też by chciał właśnie TAKIEJ miłości, od dawana o tym marzył i wierzył, że naprawdę kiedyś ją odnajdzie.  Jak na razie dzięki temu uczuciu miał same problemy i nie mógł sobie z nimi poradzić. Chyba po prostu nie taka miłość była przeznaczona dla niego. Wyłączył telewizor i usiadł koło brunetki i śpiącego w jej nogach szczeniaczka, który od razu podbiegł do niego i radośnie zamerdał ogonem. Wziął go na kolana i głaskał go przez dłuższą chwilę. Tak bardzo przypominał mu o Effy. Wyglądała teraz tak słodko. Odgarnął z jej twarzy kilka kosmyków włosów i pogładził delikatnie jej policzek. Nie mógł sobie wyobrazić jak łatwo dał się sprowokować... On, przecież do niej coś czuł, tylko nie umiał tego przyznać. Bał się, ponieważ czuł, że to może być ta prawdziwa miłość, którą trzeba się opiekować i za którą jest się odpowiedzialnym. Właściwie to wiedział. Był odpowiedzialny za Eff, bo wciągał ją w coś co nie miało prawa istnieć ...z jednego wielkiego powodu.

Złapał za kołdrę i przykrył ją delikatnie. Miał już wstać z łóżka, gdy poczuł na nadgarstku jej dłoń.

-Hej.- wyszeptał cicho i opadł z powrotem na łóżko.

-Jak impreza ? Kac co ?

-Trochę...śpij jeszcze. Jest dopiero szósta. - nic nie odpowiedziała, jedynie podniosła róg kołdry do góry, dając tym samym znak, żeby położył się koło niej. Nie zastanawiał się długo. Zaraz znalazł się koło niej i w głębi duszy wiedział, że robi źle, ale teraz to się nie liczyło. Zresztą przez całe życie towarzyszyło mu to uczucie, jego podświadomość jakby cały czas dawała mu znać, że to nie jest jego czas, że teraz powinien być gdzieś indziej.

Żadne z nich w takiej sytuacji nie mogło zmrużyć oka. Byli tak blisko i tak mało brakowało, żeby mogli być razem, lecz tak dużo im na to nie pozwalało… widzieli wszędzie napotykające przeszkody z którymi bali się zmierzyć, choć tak bardzo chcieli.

-A może masz ochotę na kawę ?- Mulat oparł się na łokciu, głęboko wpatrując się w oczy Ef.

-Mhm..-to jedyne co udało się wydostać z gardła dziewczyny. Patrzył na nią w taki sposób, że nie była w stanie powiedzieć nic więcej. Tonęli w sowich oczach po raz setny odkąd się zobaczyli pierwszy raz, ale dla nich to nie było niezręczne...to było cudowne. I pewnie leżeli by tak do wieczora, gdyby nie Efflik, który radośnie polizał chłopka w usta. Zayn skrzywił się , po czy oboje wybuchnęli śmiechem.

- Chyba muszę z nim wyjść na siku. – powiedziała zniechęcona powoli wstając.

- Zostaw, ja z nim pójdę. – powiedział szczerze się uśmiechając i biorąc smycz pupila. Jednak obok niej, zobaczył małą kopertę. " Kto teraz pisze listy ?" -Effy...co to za koperta ?- podniósł ją, przyglądają się jej badawczym wzrokiem.

-Sama nie wiem, przecież nikomu nie otwierałam drzwi. Żadnego listonosza, czy kogokolwiek nie było...- podniosła się do pozycji siedzącej i szybko otworzyła kopertę.

" To wypadło wam ostatnio, gdy uciekaliście przed policją...Pamiętasz?

 hmm...na pewno.

Jednak możecie być spokojni...zatarłem za wami wszystkie ślady. Polica was nie znajdzie...

no chyba, że znowu coś spieprzycie... Och, Effy od zawsze miałaś dar do pakowania się w kłopoty. Pamiętam jak to było z nami…

Nie długo się zobaczymy. Obiecuję.

Twój Nick."

Przeczytała na głos zawartość koperty, po czym wyciągnęła z niej jeszcze mały pierścionek ze ślicznym brylantem. Pamiętała go, nawet bardzo dobrze. Wtedy na balkonie… gdy się jej doświadczał gdy byli kompletnie pijani, miała go na palcu. Tak bardzo chciałaby by znowu zagościł w jej życiu. Tak bardzo tego pragnęła…

-To chyba twoje... – wyszeptała, a zmieszany chłopak szybko zabrał od dziewczyny zgubę i schował do kieszeni. Brunetka od razu zobaczyła, że nie chce, żeby pytał...więc tego nie robiła. Wiedziała, że nikt nie lubi wypytywania.

-Kto to Nick... i skąd on o nas wie ?

-To mój dobry stary przyjaciel... – „ i osoba, która zniszczyła mi całe życie „ tego już nie wypowiedziała  na głos.

-To ja pójdę się przebrać i zejdziemy na kawę, a przy okazji z psem okej ?

-Jasne.- uśmiechnęła się przyjaźniej i wygramolili się z łóżka. Chłopak zabrał rzeczy po czym zniknął za drzwiami łazienki. Effy wyciągnęła z szafki fajki i wyszła na balkon, musiała to wszytko przemyśleć. Po co on chcę się znów z nią zobaczyć  ? Za mało przez niego cierpiała ? Jeszcze miesiąc temu rzuciła by się na niego z otwartymi ramionami. Teraz wolała by zginąć, niż go zobaczyć. Odpaliła papierosa i mocno się nim zaciągnęła dając upust swym emocjom.

-Zayn ? Czyje to są rzeczy ?- damski głos dobiegł do łazienki, w której Zayn właśnie kończył się ubierać, ale to nie była Effy...Chłopak spodziewał się już dawno temu, że ten moment namiesza w jego życiu. Rozpoznał ten głos od razu, a krew w jego żyłach momentalnie przestała płynąć. Wcześniej długo bronił się przed tą chwilą, ale ona i tak go dogoniła,  przyczaiła się jak dzika pantera i zaatakowała głodna żądzy. Chłopak szybko wybiegł z łazienki.

-Perrie ?- w drzwiach stała niewysoka blondynka. Malik nie uzgadniał z nią przyjazdu, ani żadnych odwiedzin.- Co ty tu robisz ?

-Przyjechałam ci złożyć życzenia, ale chyba twoja impreza się udała... z tego co widzę. – popatrzyła dobitnie na ubrania i bieliznę Eff, która aktualnie walała się gdzieś w kącie pokoju.

-Mogę wytłumaczyć...- wyszeptał Malik, ale nic mu nie pozwalało na wyjaśnienia. Effy, słyszała całą sytuację, chciała uratować chłopaka od natrętnej fanki, której wydawało się, że nią była.

- Zayn! Kochanie chodź na szluga !- Nie wiedziała jednak, że to nie jest tylko fanka. Czekała, aż chłopak przyjdzie i będą się zaraz z tego śmiali i żartowali na temat tej kobiety, ale to się nie wydarzyło. Zamiast tego usłyszała trzaśnięcie drzwiami.

-No no...fanki to teraz aż takie ostre są ? Myślałam, że umieją tylko piszczeć. – krzyknęła Effy, mając nadziej, że on ją usłyszy. Jednak jej wyraz twarzy momentalnie się zmienił, gdy zobaczyła minę chłopaka.

- Nie musiałaś tego robić. Jeśli myślisz, że pozwoliłem ci tu mieszkać bo coś do ciebie czuję to się mylisz. – wycedził przez zęby.

-Słucham ?

-Mam to przeliterować ?! Okej dobra. N-i-c  d-o  c-i-e-b-i-e  n-i-e  c-z-u-j-ę – wysyczał zjadliwie i nie odwracalnie, a w zasadzie przeliterował, a każde wypowiedziane przez niego słowa raniły jej serce. Stał jeszcze przez chwilę patrząc na nią nienawistnym spojrzeniem, po czym wyszedł trzaskając drzwiami. Musiał się bardzo pośpieszyć, aby złapać jeszcze blondynkę. Biegł najszybciej jak potrafił i dogonił ją przed akademikiem.

-Perrie !- złapał ją za rękę i odwrócił do siebie.

-Co ?! - zanim zdążył coś odpowiedzieć, poczuł ostre pieczenie policzka. Automatycznie złapał się za niego i potarł ręką. Wiedział, że mu się należało, dlatego bez zastanowienia wpił się w jej malinowe usta. Blondynka opierała się chwilę, po czym uległa swojemu chłopakowi, jak zawsze. Codziennie dziękowała Bogu, że ma tak wspaniałego chłopaka i że ją kocha. Malik nawet w takim momencie czuł między dziewczynami różnicę. Effy nie uległaby mu tak łatwo...Ona nie uległaby mu w ogóle, musiałby się porządnie za nią uganiać, żeby w ogóle zechciała z nim porozmawiać. Miała trudny charakter, ale on to właśnie lubił..lubił wyzwania, a ona nim była.

-To tylko koleżanka...- wyszeptał do jej ucha, ale ukłucie w środku serca, dało mu do zrozumienia, że może okłamać ją, ale nie samego siebie. Zayn ogromnie nie chciał, żeby brunetka widziała zaistniałą sytuacje. Miał nadzieję, że zeszła z balkonu od razu po jego wyjściu, ale ona tam była... Widziała wszytko. Każdy dotkliwy szczegół.  Przyglądała się całemu wydarzeniu jak jakiemuś obrazkowi, dennej romantycznej telenoweli. Widziała jak ją całował, jak szeptał coś na ucho, a teraz widzi jak Perri z uśmiechem żegna się z chłopakiem.

-Przepraszam...powinienem ci powiedzieć wcześniej. Spóźniłem się. Przepraszam… tak bardzo się śpieszyłem. Myślałem, że mam jeszcze czas. – powiedział Harry stając za nią i kładąc rękę na jej ramieniu. - Widziałem jej zdjęcia w internecie, mówili, że wróciła, nie myli się. Są razem już dwa lata. - nie odpowiadała. Dalej patrzyła na odchodzącą blondynkę i machającego do niej Mulata. Rozrywało ją to od środka, ale czego ona się spodziewała ? Przecież nic ich nie zobowiązywało... kiedyś kochała takie związku… teraz żałowała, że coś takiego w ogóle istnieje. Zresztą to w ogóle nie był związek !!

Muzyka

Malik stał na dole jeszcze przez chwilę, po czym odwrócił się i utkwił wzroki w brunetce. Parzyli na siebie i jakby do nich nie docierało, to co się właśnie wydarzyło. Nie taką chcieli wybrać drogę. Wszystko miało być inaczej...Ona sobie wyobrażała to inaczej.  Nie mogła wytrzymać tego spojrzenia, który obdarowywał ją chłopak, dlatego odwróciła się i wbiegła do pokoju.

-Harry, chyba musisz już iść...

-Dobrze, tylko obiecaj, że nic sobie nie zrobisz. – patrzył na nią tymi swoimi naiwnymi zielonymi oczami, przepełnionymi troską.

-Idź już !- nie wytrzymała ...krzyknęła, nie mogła znieść tej litości. To ona sama jest sobie winna !  Wyjęła swoją walizkę i zaczęła w szybkim tempie zbierać swoje rzeczy. Jedną najważniejszą rzeczą była teraz płyta z nagraniem rodziców. Wyjęła ją szybko z odtwarzacza i sięgnęła za komodę po jej opakowanie. Nie wiadomo jakim cudem się tam znalazła, ale przynajmniej nie zgubiła się nie wiadomo gdzie. Wyciągnęła coś kwadratowego, ale nie opakowanie. To było zdjęcie w ramce. Jego i jej. Zayna i Perrie. Teraz przypomniało jej się jak coś spadło podczas, gdy bawili się po pijaku. Wtedy Zayn wycelował w nie korkiem od szampana . "Szkoda, że się nie zbiło..."- pomyślała, po czym postanowiła , że pomoże mu tego dokonać. Zamachnęła się i z całej siły rzuciła nim o podłogę. Już nawet nie patrzyła jak bardzo zbiło się szkło. Gówno ją to obchodziło.

-Co ty robisz ?- do pokoju wpadł Malik , który kompletnie nie wiedział co ma robić w takiej sytuacji, a w jego oczach zawitał lęk i przerażenie.

- Pakuję się. – odparła bez większego poruszenia dziewczyna, była wściekła na niego. Nie miała ochoty na niego więcej patrzeć, chciała stąd jak najszybciej wybiec. Czuła się jak zwykły śmieć pozostawiony na pastwę losu. Już drugi raz ktoś w życiu jej tak zrobił. Czym sobie zasłużyła ?

- Co ? – wypalił zdziwiony Zayn. – przestań. – poprosił ją i podszedł do niej chwytając ją za rękę. Ona mu szybko ją z całej siły wyrwała i poszła po resztę rzeczy do łazienki, wrzuciła je jednym susem do walizki i zaczęła je ugniatać, nie zważając na Malika. Mocno zagryzała wargi, aby nie wybuchnąć histerycznym płaczem. To  Zayn nie wytrzymał.

- Przestań ! – krzyknął i chciał jej wyrwać walizkę. Podniósł ją do góry i wszystkie rzeczy się wysypały na podłogę, Effy nie zważając na to sięgnęła po nią i zaczęła wyrywać Malikowi z rąk.

- Puść  to ! – krzyknęła, na co Mulat nie rozumiejąc sytuacji, poluźnił uścisk. Szatynka wykorzystała to i wyrwała mu ją z rąk, następnie nie panując nad swoimi emocjami zamachnęła się mocno rzeczą w jej rękach i walnęła z całej siły nią w Malika. Po chwili na jego wardze zobaczyła krew, zszokowana szybko opuściła walizkę i zakryła ręką usta. Chłopak poczuł ogromny ból w wardze, ale nie przejął się tym. Ona była teraz ważniejsza. Jego rana na wardze zagoi się szybko, ale rana którą zrobił Eff już nie.

- Zayn. – wyszeptała. Zayn wytarł krew z ust i popatrzył na nią czule.

- Nie odchodź...pozwól mi wyjaśnić. – na te słowa szatynkę znów ogarną wielki gniew. Co on sobie wyobraża ?! Nie mogła znieść myśli, że kochał tam tą kobietę, że ją całował i z nią spał. Nie mogła, nie mogła sobie wybaczyć, że na to pozwoliła ! Cały czas zastanawiała się, gdzie była wtedy kiedy to wszystko się działo.

- Co ty chcesz tu wyjaśniać Zayn ?! Bawiłeś się mną , Bawiłeś się moimi uczuciami. Byłam dla ciebie niczym ! Co fajnie było ? Podobało ci się ?

-Przestań. - powiedział szeptem, zaciskając mocno pięści, i kręcić głową. W jego oczach był ogromny żal.

- Co przestań ?! Jakie przestań ?! Ty przestałeś kiedy była potrzeba ?! Nie ! Więc ja też nie przestanę! Powiedz kurwa czy ci się podobało !Pomyślałeś w ogóle jak się będę czuć ?! Pomyślałeś o mnie ?! Nie kurwa nie pomyślałeś ! Więc teraz siedź cicho ! Jesteś zwykłym tchórzem ! Nikim więcej ! Z taką łatwością przyszło ci mnie okłamywać !

-Effy my nawet tego nie robiliśmy, nie całowaliśmy się, nie byliśmy razem ! – wypalił machając ręką. Od początku tej rozmowy cisnęło mu się to na usta, w końcu nie wytrzymał. Wiedział, że nie był jej nic winny !

-A to tylko to się dla ciebie liczy tak ?! Jakbyśmy się pieprzyli to bym coś dla ciebie znaczyła ?!

-Przecież kiedyś robiłaś to z każdym ! Co teraz udajesz niewiniątko tak ?! Od kiedy ty jesteś taka święta ?!.

-No tak bo pewnie ona daje ci kiedy chcesz ! A ja byłam tak dla jaj, żeby było zabawnie ! Tak żeby było więcej adrenaliny ! – dziewczyna jak w transie, cały czas mówiła machając rękami. Nic już na oczy nie widziała przez potoki wylewanych łez. Pierwszy raz od dłuższego czasu się otworzyła na świat i powiedziała wszystko to co myśli i chodzi jej po głowie. Wszystkie myśli, wątpliwości, to wszystko z niej uchodziło z każdym gniewnym słowem. – pieprzony egoista ! Wiesz kogo mi najbardziej szkoda ?! Tej twojej pustej blondyny !! Bo ona będzie cierpieć najbardziej ! Przez ciebie ! Wszyscy będą cierpień przez ciebie ! A ta głupia małpa z szopą na głowie …. – Zayn nie pozwolił jej dokończyć zdania.

 Rzucił się na nią i całym swoim ciałem przywarł ją do ściany, waląc z całej siły pięścią w ścianę przy jej głowie.

- Kurwa Effy to nie tak !!!- krzyknął na całe gardło. Emocje, które się w nim kumulowały przewyższyły jego wyobrażenia. Nie panował nad żadną z części swojego ciała. Dziewczyna krzyknęła przerażona i popatrzyła z ogromnym strachem na ciemnookiego. Chłopak nigdy nie wiedział, żeby była w takim stanie, ten widok uświadomił mu naprawdę co przed chwilą zrobił. On także był przestraszony, bał się sam siebie, już sam nie wiedział do czego był zdolny. Zapadła między nimi cisza. Obydwoje byli w totalnym szoku, a ich oddechy biły o wiele szybciej niż w normie.

-Przepraszam Eff...ja nie chciałem cię skrzywdzić... – mówił załamany kręcąc głową.

- Kochałam cię !!-  wyszeptała załamana, popchnęła go i uciekła z pokoju, mocno trzaskając drzwiami. Teraz było już jej wszystko jedno. Mogła wpaść pod samochód, albo ciężarówkę...chciała po prostu zapomnieć.

Harry po wyjściu od dziewczyny od razy pobiegł do Nialla. Bał się o swoją przyjaciółkę, a  wiedział, że tylko blondyn miał jakikolwiek wpływ na jej decyzję.

-Mogliśmy jej powiedzieć wcześniej ! Co my do cholery sobie wyobrażaliśmy wszyscy !

-Teraz Niall to nie ważne co mogliśmy wcześniej. Ważne, żeby ona nic głupiego nie zrobiła !- blondyn nawet nie słuchał tego co Harry mówił jeszcze dalej. Wybiegł z pokoju i biegł najszybciej jak potrafił. Walczył z czasem, który upływał nieubłaganie. Wiedział, że musi być teraz przy niej. Karcił się w środku, że nie zareagował wcześniej, ale chciał na razie się z nią lepiej poznać, żeby nie skrzywdzić jej znowu...jak zwykle nie wyszło. Nawalił... Była taka radosna, taka szczęśliwa, chciał aby to trwało jak najdłużej.

Otworzył drzwi do pokoju Mulata i zobaczył go jak siedział oparty o ścianę z głową w dłoniach. Jej nie było. Spóźnił się, a teraz tylko Bóg wie, gdzie ona jest.

-Jak do cholery mogłeś jej to zrobić...jak mogłeś narobić jej takiej nadziei ! Cholera Zayn czy ty jesteś jakiś powalony ?!

~ pół godziny później ~

-Możemy porozmawiać?- Mulat potrzebował teraz wsparcia swojego najlepszego przyjaciela...Liama. Wiedział, że w ogóle nie przepada za Wilson, ale może go trochę wesprze, doradzi. W sumie bardziej chciał się upić, ale wiedział, ze to mu nic nie da. I tak wszystko wróci.

-Coś się stało ?

-Powiedz mi ! Dlaczego ja jestem takim walonym idiotą ?! Skrzywdziłem ją !

- Mówiłem ci, ze ona nie jest dla ciebie ! Mówiłem ?. Mówiłem !.

-To ja nie jestem dla niej ! Nie powinienem w to brnąć, ale nie umiałem przestać...

-Widzisz jak ci namieszała w głowie ? Masz Perrie, która o niczym nie wie. Wasz związek jest stabilny, trwały, wiesz, że nie wywinie ci jakiegoś numeru, to jest inwestycja życia. Skąd wiesz, że możesz ufać tej brunetce, z Bóg wie jaką przeszłością ! Opanuj się.

-Jak na razie to ona nie może ufać mi ! – krzykną załamany, błądząc po pokoju – Boże, a ja nawet nie mam jak jej tego wyjaśnić, bo ta pieprzona trasa tygodniowa jutro się zaczyna !

- Ale co ty chcesz tu wyjaśniać ? Nie rozumiem. Stało się i bardzo dobrze. Teraz skup się na tym kogo naprawdę kochasz !! Przecież to każdy wie, że ta szajbuska Effy tylko dupy każdemu dawała !. 

 - Jak możesz tak mówić o niej ?!. – Malik zacisnął mocno pięści, gotowy go  uderzyć, ale powstrzymał się... Z każdą kolejną minutą się powstrzymywał. - Nie pamiętasz przez co przeszła ?!  Nie pamiętasz jaki ja byłem ? Już zapomniałeś o tym co się działo ? Może ci przypomnieć.!  Przecież każdy popełnia błędy ! Nawet ty !!

-Zayn to Perrie jest dla ciebie stworzona !! – podszedł do niego i mocno nim wstrząsnął - ona cie kocha całym sercem i ty ją też...prawda ?

-Tak...Kocham ją !

-Nikt o niczym nie wie, więc możecie być szczęśliwi.  W czym problem ? Dlaczego nie możesz sobie Effy odpuścić ?!.

- Kurwa stary!! Przecież ja ją też kurwa kocham !!. – krzyknął na całe gardło i sam aż pobladł ze strachu. On sam się tego nie spodziewał. On sam nawet we własnych myślach się do tego nie przyznawał, a co dopiero przed Liamem.

 ______________________________________________________________

*Horson- połączenie od nazwiska Wilson i Horan, ponieważ nasze rodzeństwo przez rozłąkę ma inne nazwiska.

No więc jestem. :) Udało mi się dzisiaj.:)
Jak już widzicie Perrie znów wraca do gry :) Oj teraz wokół naszej dwójki nie będzie zaciekawię, no cóż takie życie :D 
Możecie także wbić w zakładkę " bohaterowie " jeśli jeszcze nie widzieliście Nicka lub Petera ( choć jego już pewnie poznałyście ^^ ) 

 Kurcze na serio wielkie PRZEPRASZAM, ale ostatnio z moim czasem to jest jakaś masakra i nie wyrabiam z niczym dookoła :(

Ale mam nadzieję, że rozdział za to wam się spodoba :D Trochę się w nim działo  i wyjaśniło co nie ? :D

Zachęcam do zostawiania szczerych i szerszych opinii w komentarzach ;*

Ps. Proszę Was nie zostawiajcie pod rozdziałem komentarzy typu : " u mnie nowy rozdział. Zapraszam ".

Zrobiłam na takie informacje zakładkę "spam" i tam możecie do woli się reklamować, informować mnie ( chodź to i tak ni jest potrzebne, bo śledzę wasze blogi i czytam regularnie ).

Takie komentarze i tak zostają usuwane .