Rozdział 4. Prawda nie wchodzi w grę.

*Effy*

Po dzwonku postanowiłam szybko wyjść z sali unikając wzroku jak i rozmów z panem Malikiem, już wystarczy na dzisiaj robienia z siebie totalnej debilki. 

-Ej !- usłyszałam w pewnej chwili za sobą męską chrypkę. Na szczęście to nie był Zayan co mnie jednak bardzo ucieszyło.

-Mam imię, Harry.- powiedziałam z naciskiem na jego imię.

-Dobra weź mnie od razu pogryź co ?- podniósł ręce do góry w znaku obrony i cofnął się trochę do tyłu robiąc ta swoją błagalną minkę. Ja nie wiem no... czy on myśli, że jest wtedy słodki i każdy go wtedy lubi  ? Błagam to jest bardziej śmieszne niż wiarygodne  !

-Nie złapiesz mnie na te swoje oczka. – powiedziałam żałośnie.

-No weź działają na wszystkie dziewczyny !

-wszystkie łatwe biedaku.- zaśmiałam się widząc zdesperowanie chłopaka.

-Okej Effy.- oczywiście musiał wypowiedzieć moje imię z naciskiem.- teraz to przegiełaś.- krzyknął na cały głos i wszyscy z uczelni się na nas gapili. Oczywiście nie mógł mi odpuścić mojego złego zachowania...Przewiesił mnie sobie przez ramię i wybiegł z budynku.

-Przestań !

-Co ty możesz mi zrobić !- zaśmiał się i bez zastanowienia wrzucił mnie w wielką kupę zagarniętych jesiennych liści. Miałam je totalnie wszędzie !..co mnie wkurzyło i postanowiłam nie być mu dłużna. Wzięłam dwie garści suchych liści, które pod wpływam zacisku moich pięści pokruszyły się i pobiegłam za tym idiotą, który nie wie z kim zadziera. Na szczęście w bieganiu jestem najlepsza. Dogoniłam go szybko i wsypałam zgniecione liście chłopakowi za koszulkę. Zwijałam się ze śmiechu widząc zdesperowanego Harrego "tańczącego" przed akademikiem próbując wytrzepać całą zawartość swojej koszuli. Postanowiłam jednak szybko stamtąd zwiać, bo wiedziałam, że będzie chciał mi się odpłacić. Wbiegłam do akademika i wpadając na kogoś upadłam na ziemię uderzając o coś twardego .

-Cholera !- złapałam się za głowę i syknęłam z bólu.

-Nic ci nie jest ?- dopiero teraz zobaczyłam na kogo wpadłam. Malik kucnął przy mnie , sprawdzając  tył mojej głowy.- Nie krwawi.- podał mi rękę abym wstała. Wzięłam ją i podniosłam się z podłogi.- No dobra, wolę jak koło mnie siadasz niż wpadasz, wybieram tam ten podryw. – powiedział szczerząc się od ucha do ucha.

-Ktoś tu widzę jest strasznie pewny siebie.. tylko jedno chciałam sprostować... To ty stanąłeś w przejściu.- teraz to ja uśmiechnęłam się do niego, czując, że teraz to ja wygrałam.- Tu chodzą ludzie.

 -Effy ! Wszędzie cie szukam ! Gdzieś ty była !- usłyszałam wołanie. Od razu rozpoznałam głos i ujrzałam Abby. Stała na schodach i pokiwała ręką, żebym podeszła..co też uczyniłam.

-W sumie to dobrze, ze mnie znalazłaś. Musisz mi pomóc.- odeszłam od Malika i zaczęłam wchodzić po schodach. Widziałam tylko jak wychodził z budynku. Tylko ciekawe dlaczego sam ? Zawsze chodził z Liamem, czy którymś z chłopaków..no ale to chyba nie moja sprawa.- Powiedz w co mam się ubrać na kolacje z Niallem.- Ab popatrzyła na mnie z dziwnym wyrazem twarzy, więc na wszelki wypadek wyjaśniłam.- Przyjacielską kolację...

*Niall*

Odkąd zaprosiłem Effy na kolację strasznie zżerały mnie nerwy. Bałem się, ze coś mogło pójść nie tak. Muszę uważać na to co mówię, żeby tylko nie wzbudzić jakichkolwiek podejrzeń. - Rozmyślałem idąc w stronę pokoju dziewczyn. Nawet ubrałem się tak dosyć normalnie ( nie oficjalnie ), żeby na 100% nie wzięła tego za randkę. Zapukałem delikatnie w drzwi i ujrzałem Ef.

-Gotowa ?- zapytałem

-Jasne.- ujrzałem szeroki uśmiech, który szybko odwzajemniłem. Wyszliśmy z akademiku i szliśmy w stronę restauracji. Na szczęście rozmowa jakoś nam się układała. Rozmawialiśmy o wszystkim i o niczym. Jakbyśmy się znali od zawsze…  a Effy to bardzo fajna dziewczyna. Udaje twardą, a jednak w środku jest strasznie delikatna. W sumie jej się nie dziwię. Dobrze, że już mam ją przy sobie. Teraz będzie bezpieczna.

-Niall...? Czy ty mnie w ogóle słuchasz ?- patrzyła na mnie śmiejąc się, a ja musiałem wyglądać w tym momencie jak totalny idiota.

-No jasne !

-To co powiedziałam przed chwilą ?

-Że podoba ci się w Londynie...tak ja też uważam, że to piękne miasto, Big Ben powala na kolana.!

-hahahah nie ...o czym ty tak myślisz, co ?

-O tym, że chciałbym cię bardziej poznać..no wiesz : czym się interesujesz, co robiłaś przed przyjazdem tutaj, jak ci się żyło ?

-To nudne. - przystanęła przed drzwiami restauracji i spuściła głowę.

-Na pewno nie.- otworzyłem przed nią drzwi i weszliśmy do środka. Usiedliśmy przy zarezerwowanym stoliku, a kelner podał nam menu.

-Niall, ja po prostu nie chcę o tym rozmawiać.- w jej oczach zakręciły się małe iskierki, jakby chciało jej sie płakać, ale od razu się powstrzymała. Co takiego musiało się dziać, że tak reaguje na pytania o przeszłości...chciałem to wiedzieć... od niej.

-Przepraszam .. nie musisz mówić.-próbowałem jakoś załagodzić sytuację.- to co zamawiamy ?- wybraliśmy dania i znów zaczęliśmy rozmawiać na wiele tematów.

-Chyba polubiłaś się z Harrym.?

-Tak to fajny chłopak, lubię się z nim przekomarzać .- zaśmiała się i upiła trochę swojego soku.

-On też cię lubi.- uśmiechnąłem się do niej. Miałem wrażenie, że rozmawia ze mną szczerze, że nikogo nie udaje..a przynajmniej miałem nadzieję, że tak jest.

-To co czas na deser.- zaproponowałem. - są tu takie przepyszne lody. Na pewno ci posmakują.- kelnerka podeszła do nas z pucharkami lodów.

-Matko Niall ! to są moje ulubione ! skąd wiedziałeś ?-

na jej twarzy zobaczyłem chwilową niepewność i przerażenie. No i co ja jej miałem teraz powiedzieć ? Jak miałem jej to wyjaśnić...? Prawda nie wchodziła w grę.

-Od Abby wyciągnąłem...- skłamałem. Widać było, że odetchnęła z ulgą, a na jej twarz znowu wpłyną ten śliczny, radosny uśmiech.

-Nie wszędzie można je dostać ! A są takie pyszne !.- już potem udało mi się ominą wszystko co sprawiało by jakieś podejrzenia. Po skończeniu deseru wróciliśmy do akademika.

-To co ? Widzimy się za 30 min na wieczorze filmowym u nas ?

-No pewnie ! - uśmiechnęła się i zniknęła za drzwiami.

W tym samym czasie w akademiku 

- Niall ja już tak dłużej nie mogę, nie mogę jej nieustannie okłamywać. – powiedziała zrozpaczona Abby.

- Nie martw się już nie długo.

- Ona już się domyśla. Dzisiaj spytała mnie czy ci powiedziałam o jej ulubionej potrawie. Nie byłam na to pytanie przygotowana, a co gorsza nie wiedziałam co jej powiedziałeś i co ja mam powiedzieć, żeby nasze wersje były takie same. – gorzkie łzy spływały po jej policzkach.

- Abby wytrzymaj. Jeszcze trochę – Niall podszedł do niej i mocno przytulił.

- To moja najlepsza przyjaciółka … jak się dowie …

- Nie dowie się, nie pozwolę. Ty dla Effy będziesz daleko od tej sprawy, tak jak to ustaliliśmy, nigdy się nie dowie ile dla niej zrobiłaś. Obiecuję.

*Effy*

Szłyśmy korytarzem w stronę pokoju chłopaków, gdy zobaczyłyśmy 
Nialla pchającego śmietnik..co lepsze z Harrym !.

 Podbiegłyśmy do drzwi wybuchając śmiechem ... 30 min ich nie widziałam , a oni jak zwykle wymyślili coś głupiego, zachowują się jak dzieci szukający dobrej rozrywki, a co dziwne mnie to nie irytowało.

-Dlaczego on ?- Ab próbowała powiedzieć coś z sensem, ale wszyscy wybuchnęliśmy jeszcze większym śmiechem ,gdy Styles wyszedł ze śmietnika, niestety przejażdżka chyba nie przypadła mu do gustu bo zrobił się cały czerwony.

-Masz coś w stylu jakichś rzygów na swoim zgrabnym tyłeczku.- powiedziałam starając sie nie popłakać ze śmiechu.

-Niall ! Kretynie miałeś zmienić worek !. taka była umowa !.

-Musiało mi wylecieć z głowy..ale to ty wlazłeś nie patrząc na zawartość… Oj przestań nie jest tak źle.

-Biedak przegrał zakład i jeździł tak po całym akademiku ,a to były jego ulubione spodnie.- Louis w końcu sprostował, gdy loczek poszedł zmieniać spodnie. Przez cały wieczór siedział obrażony..no cóż życie bywa okrutne... To dziwne, że akurat ja to mówię …

------------------------------------------

No siemano ;D no i jest już 4 rozdział ;) Jak wam się podoba ?

Chciałam wam bardzo podziękowac za motywujące komentarze ;D Nawet nie wiecie jak one są dla mnie ważne ! ;)

 Cieszę się jak dziecko z każdego ;)

Jesteście KOCHANI ♥

Zachęcam do obserwowania,komentowania lub zostawiania najmniejszego znaku po sobie ;)

x.o.x.o ♥